Tuesday 14 December 2010

မမမသုိ႔ ေျပာျပခ်င္သည့္ မိန္းမတုိ႔အေၾကာင္း


ဧကံ သယံ။
တစ္ေန႔ေသာအခါ၌ ႀကီးငယ္အရြယ္ရွိ မိန္းတစ္ေယာက္သည္ လမ္းတစ္ခုေပၚ၌ အထုပ္တစ္ထုပ္ကုိ ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ ထားၿပီး ညာဘက္လက္ျဖင့္ ထမီကုိ တင္ကာ အျခား မိန္းတစ္ေယာက္န႔ဲအတူ သ၀ါယဆုိင္ရွိရာသုိ႔ တက္ၾကြစြာ ခ်ီတက္သြားေလ၏။ ထုိစဥ္ ထသ ဘတ္စ္ကားတစ္စီး အနား၌ထုိးရပ္ကာ "မမ ဘယ္သြားလုိ႔လဲ"ဟု ေမးေလ၏။ "တပ္ ၁၁၁၁၁ ရဲ့ တပ္ေတာ္အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ တပ္မွဴးအိမ္ကုိ ေန႔က သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီတပ္မွဴးက ဒီေန႔မနက္ မင္းဓမၼၼလမ္းထိပ္ မင္းေဟာ္ရပ္ကြက္က သ၀ါယဆုိင္တစ္ခုမွာ ရွင္ေတာင္သနပ္ခါး ထုတ္ေပးတယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီလုိ သြားလုိ႔ပါ" ဟူ၍ ျပန္ေျပာျပေလ၏။ "ဒါျဖင့္ ဒီဘတ္စ္ကား အဲဒီကုိ ေရာက္တယ္ တက္ခဲ့ မမ" ဟု ေျပာကာ စပယ္ယာက ထုိမိန္းတုိ႔အား ဘတ္စ္ကားေပၚသို႔ အတင္းဆြဲကာ ေခၚေဆာင္သြားေလေတာ့၏။

ထုိမိန္းတုိ႔သည္ သ၀ါယဆုိင္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ပစၥည္းလုိခ်င္ေဇာျဖင့္ တံခါးႀကီးကို ဇတ္ကနဲ တြန္းဖြင့္ၿပီး ဆုိင္ထဲသို႔ ခပ္သြက္သြက္၀င္သြားရာ မိန္းတစ္ေယာက္သည္ ၾကမ္းျပင္မွ ၾကြတက္ေနသည့္ ႏွစ္လက္သံတစ္ေခ်ာင္းအား ခလုပ္တုိက္မိလုိက္ရာ ေျခမွ ေသြးမ်ားစီးက်လာေလ၏။ အျခားမိန္းတစ္ေယာက္သည္ ကူညီေဖးဖုိ႔ အနားသို႔လာေရာက္ၿပီး ေသြးထြက္မ်ားေနသည္ကုိ ျမင္ေတြ႔ကာ ပလာစတာနဲ႔ ကပ္မွ အဆင္ေျပမယ္ဟု စဥ္းစားၿပီး မ်က္စိေ၀့၀ဲ ရွာၾကည့္ရာ သ၀ါယဆိုင္အေပၚထပ္ရွိ ယက္ၾကား၌ ထုိးသိမ္းထားသည့္ ပလာစတာ အထုပ္အား လွမ္းျမင္လုိက္ၿပီး သြားယူဖုိ႔ ျပင္လုိက္ရာ ယက္မွာ အေတာ္ေလး ျမွင့္ေနသျဖင့္ ကုလားထုိင္အလြတ္ တစ္လုံးအား ယူကာ ကုလားထုိင္ေပၚတက္ၿပီး မီလက္လမ္းျဖင့္ လွမ္းယူလုိက္ရာ ယက္၌ရုိက္ထားသည့္ ငါးလက္သံမႈိဖူးျဖင့္ ထုိမိန္း၏ လက္အား ျပတ္ရွမိေလေတာ့၏။

ထုိမိန္းႏွစ္ေယာက္တုိ႔သည္ ဒဏ္ရာကုိယ္စီရထားၾကေသာ္လည္း ရွင္ေတာင္သနပ္ခါးထုပ္မ်ားကို ေစ်းသက္သာစြာျဖင့္ ရရွိလာၾကသည့္အတြက္ ေပ်ာ္ဆုံးေမာ္ဆုံး ရွိၾကေလ၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေယာကၡေယာင္း တူေလးမ်ားအား ဒီသ၀ါယဆုိင္သုိ႔ လာေရာက္ဖုိ႔ အႀကံေပးရရင္ ေကာင္းမယ္ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ၿပဳံးရႊင္စြာ ေနအိမ္သို႔ လမ္းႀကီးအတုိင္း ျပန္လာခ့ဲၾကေလ၏။

လမ္းတစ္၀က္၌ မိန္းတစ္ေယာက္သည္ "ငါဗိုက္ဆာလုိက္တာဟာ၊ ဆာလြန္းလုိ႔အူႀကီးေတာင္ နာလာသလိုဘဲ။ မ်ိဳးမမဆုိင္ကုိသြားၿပီး ဆုရွီ သြားစားၾကရေအာင္" ဟု ေျပာေလ၏။ အျခားမိန္းတစ္ေယာက္က "ဟာ.. အဲဒီဆုိင္က ေစ်းအဓမၼတင္ေရာင္းတာ၊ သြားစားပါနဲ႔။ ငါတုိ႔ ဒီလုိလုပ္ၾကရေအာင္။ ဒီလမ္းႀကီးကေန ေရွ့ဆက္ေလ်ာက္သြားရင္ သဒၶမၼလမ္းသြယ္ေလးရွိတယ္။ အဲဒီလမ္းသြယ္ေလးအတုိင္း ဆက္သြားရင္ သုတေသာဆုိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးနာမည္က ဦး၀ါယတဲ့။ ငါနဲ႔ အေတာ္ေလး ရင္းႏွီးတယ္။ အဲဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီး ဆြမ္းက်န္ကြမ္းက်န္ေလး သြားေတာင္းစားၾကမယ္ေလ " ဟု အႀကံျပဳေလ၏။ အျခားမိန္းတစ္ေယာက္ကလဲ "ဟုတ္တယ္ မမရဲ့အႀကံ တရားေကာင္းတယ္ သြားၾကမယ္" ဟု ဆုိကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ ရင္တမမျဖင့္ အတူတူခ်ီတက္သြားၾကေလ၏။

ေက်ာင္း၀င္းတြင္းသုိ႔ေရာက္သြားသည့္အခါ ဦး၀ါယသည္ သိမ္ေက်ာင္းအတြင္း၌ တံျမက္စည္းလွဲေနေလ၏။ သိမ္ေက်ာင္း၀င္းထဲသို႔ ထုိမိန္းႏွစ္ေယာက္၀င္ေရာက္သြားရာ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီး ဦး၀ါယက "ဟိတ္.. ဟိတ္.. သိမ္ေက်ာင္းႏွင့္မာတုဂါႏွင့္ အပ္စပ္ဘူး ၀င္ခဲ့ၾကနဲ႔၊ ကိစၥရွိရင္ ေက်ာင္းႀကီးကေစာင့္ေန၊ အဲဒီကို လာခဲ့မယ္" ဟု ေျပာေလ၏။

ေက်ာင္းႀကီး၌ ထုိမိန္းတုိ႔အား ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ဦး၀ါယက.. "ကဲ.. လာရင္းကိစၥကုိေျပာပါ" ဟု ေမးေလ၏။ မိန္းတစ္ေယာက္က "တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဗိုက္ဆာလုိ႔ လာခဲ့ၾကတာပါဘုရား၊ ဆြမ္းက်န္ကြမ္းက်န္ေလးမ်ားရွိရင္ စေတာ္မူပါဘုရား" ဟု ေကြ႔ေကာက္မေနဘဲ တဲ့တုိးႀကီး ေလ်ာက္ထားေလေတာ့၏။ ဘုန္းႀကီးလည္း... "အိမ္း.. အိမ္း.. ဒကာတုိ႔ ဗိုက္ဆာလာရင္ နက္ဆြမ္းစားၿပီး က်န္ထားတဲ့ ငါးေျပကုိ ဆလာႏိုင္ႏိုင္နဲ႔ ခ်က္တားတဲ့ ငါးဟင္းရွိတယ္။ စားသြားၾကေလ" ဟုေျပာကာ စားပြဲေပၚရွိ အုပ္ေဆာင္းကို တင္ကာ ငါးေျပဟင္းျဖင့္ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးေလေတာ့၏။

ထမင္းစားၿပီးေသာအခါ မည္သည့္စိတ္ကူးေပါက္သည္သိ မိန္းတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီး ဦး၀ါယအား "အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္မတုိ႔ ဘုရားက ေယာက်္ားလား မိန္းလားဘုရား" ဟု ေကာက္ခါငင္ခါ ေမးေလ၏။ "ဟ.. ဘုရားဆုိမွေတာ့ေယာက်္ားေပါ့ဟ။ မိန္းက ဘယ္ေတာ့မွ ဘုရားျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ မွတ္ထား။ ဘုရားျဖစ္ခ်င္ရင္ ေယာက်္ားျဖစ္ေအာင္ အရင္ဆုေတာင္းရတယ္" ဟု ရွင္းျပေလ၏။ "တပည့္ေတာ္တုိ႔က မိန္းလုိ႔ ထင္ေနတာဘုရား၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဘုရားနာမည္က ေဂါတဆုိလုိ႔ပါဘုရား။ ေယာက်္ားဆုိရင္ ေဂါတက်ားလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ ေဂါတထီးလုိ႔ နာမည္ရွိသင့္တယ္မဟုတ္လားဘုရား" ဟု ထပ္တြန္႔လုိက္ေလ၏။ ဦး၀ါယသည္ လြန္စြာမွ စိတ္ဆုိးသြားကာ "ဟာ ဒီမိန္းေတြမဟုတ္တာေျပာၿပီ။ ငါႀကိမ္လုံးနဲ႔ သလုိက္ရရင္ ဒုကၡေကာင္းေကာင္းေတြ႔ေရာ့မယ္။ ပါတုိင္းမိန္းျဖစ္ရရင္ ငါ့နာမည္လဲ ဦး၀ါယ ဟ။ ငါ့ကုိေကာ မိန္းလုိ႔ ထင္ေနသလား။ ငါျပလုိက္ရ။ သြားသြား ထြက္သြား..." ဟု ပါးစပ္ကလဲေျပာ ႀကိမ္လုံးကုိလဲ လက္တစ္ျဖင့္ ကိုင္ထားကာ ထုိမိန္းႏွစ္ေယာက္တုိ႔အား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ႏွင္ထုတ္ေလေတာ့၏။

ထုိမိန္းမႏွစ္ေယာက္တုိ႔သည္ ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္းမွ ထြက္ေျပးလာၾကၿပီး လမ္းတစ္၀က္ခန္႔ေရာက္ေသာအခါ ေၾကာက္လြန္း၍ လမ္းေဘးတစ္ေနရာ၌ ေၾကာက္ေသးပန္းၾကေလရာ တ ရွီ ရွီ ရွီ ဟူေသာ အသံတုိ႔ျဖင့္ ညံေနေလေတာ့၏။ (ထုိ ရွီ ရွီ ရွီ ဟူေသာ အသံတုိ႔ကုိ အစြဲျပဳ၍ ကေလးမ်ားအား ရွဴးရွဴးတည္ေပးေသာအခါ ပါးစပ္မွ ရွီ ရွီ ရွီ ဟု ဆုိေပးက ကေလးမ်ား ေသးထြက္အား ပိုျမန္ေစတတ္သည္ဟူသတတ္။)

ထုိမိန္းတုိ႔ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္ေရာက္သြားၾကသည့္အခါ မိန္းတစ္ေယာက္သည္ သ၀ါယဆုိင္မွ ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳျဖင့္ ၀ယ္ယူခဲ့သည့္ အထုပ္အားေျဖကာ ပစၥည္းမ်ားကို ေသခ်ာစစ္ေဆးေနေလ၏။ ထုိအခုိက္ လင္ေယာက်္ားသည္ အျပင္မွ ျပန္ေရာက္လာကာ "မိန္းေရ.. ထမင္းဆာလာၿပီ၊ ထမင္းပြဲျပင္ေတာ့၊ ဟုိ ေမာင္းကန္ကလာတဲ့ ငါးပိကုိလဲ သုပ္လုိက္ဦးေနာ္၊ ၿပီးေတာ့ ဆရာၿမိဳ့ၿငိမ္းသီခ်င္းေအးေအးေလးဖြင့္ၿပီး ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ တုိ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္အတူတူလက္ဆုံစားၾကတာေပါ့" ဟု ေျပာေလ၏။ ထုိအခါ မိန္းက "ရွင့္ဖာသာ ျပင္စားေတာ့ေတာ္ေရ.. က်ဳပ္ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္ၿပီး ဦး၀ါယစြန္႔တဲ့ ဆြမ္းက်န္ကြမ္းက်န္ေလးေတြ ၀ေအာင္ တီးခဲ့ၿပီးၿပီ" ဟု အစခ်ီကာ ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ ကုန္စင္ ရွင္းျပေလ၏။

မိန္းစကားကုိ ၾကားရသည့္အခါ လင္ေယာက်္ားသည္ ၿပဳံးတုံ႔တုံ႔ျဖစ္သြားကာ "နင္တုိ႔ မိန္းေတြကေတာ့ ဘုန္းႀကီးလဲေနရ လူလဲေနရ၊ အေတာ္ဒုကၡေပးၾကတယ္၊ ေသရင္ ယမင္းနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ငရဲပင္ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ အ၀ီစိအထိ သြားရမဲ့အထဲနင္တုိ႔မိန္းေတြပါတယ္" ဟု ပက္ပက္စက္စက္ တြယ္ႏွက္ေလေတာ့၏။ "အံမယ္ အံမယ္ ရွင္ကေကာ ဘာထူးလုိ႔လဲ ဟုိက ပစၥည္း ယူလာ ဒီက ပစၥည္း ယူလာနဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ မိန္းအနားကကုိ ခြါတယ္ရွိဘူး။ ေနာက္ၿပီး ရြာထဲက ကေလးက်န္းမာေရးအတြက္ တည္ေငြေတြကုိလဲ ရွင္ အလြဲသုံးစားလုပ္တယ္။ ရွင္ကမွ ေသၿပီးရင္ ယမင္းနဲ႔ေတြ႔ၿပီး အ၀ီစိထက္ဆုိးတဲ့ငရဲရွိရင္ အဲဒီကို သြားရမွာ" ဟူ၍ မ်က္လုံးေလး ကာ ၀င့္ကာျဖင့္ ေယာက်္ားအား ကက္ကက္လန္လန္ဟန္မူယာေလးျဖင့္ ျပန္ေခ်ပေလေတာ့၏။

ေယာက်္ားလည္း မိန္း၏ မ်က္ေစာင္းလွလွေလးအား ေတြ႔ျမင္ရၿပီးေနာက္ ထမင္းစားခ်င္စိတ္ေပ်ာက္သြားၿပီး ဘာစိတ္ေပါက္သြားသည္သိ ပစၥည္းပုံအားစစ္ေဆးေနသည့္ မိန္းကုိ ေစြ႔ကနဲ ယူကာ မဂၤလာအိပ္ခန္းႀကီး အတြင္းသို႔ သယ္ယူၿပီး ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေပၚသုိ႔ ပစ္ခ်လုိက္ေလ၏။ ပါးစပ္ကလည္း "မိန္းေရ.. ေန႔ေလး ညေျခာက္ ထမင္းစားၿပီးတစ္ ဟစ္ ဟစ္ ဟစ္" ဟူေသာ အူျမဴးသံႀကီး ထြက္ေပၚေနေလေတာ့၏။ ထုိမွ ေနာက္တြင္ေတာ့ "ဟင္း.. ရွင္ ဒါ ဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ၊ မိန္းကုိ ကၽြန္မ်ားမွတ္ေနလား၊ လုပ္လုိက္ရ ပုဒ္ ၃၀၄ ထိေရာ့မယ္။ ကဲ ရွင္ေရ... ဒါေတာ့ ရဘူး၊ ဒါဘဲရမယ္.. ၀ုန္း ဒုိင္း ဂြမ္း ခြပ္ အင့္" ဟူေသာ အသံမ်ား ထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ေယာက်္ားလုပ္သူသည္ ပုဆုိးအလည္သားေလးကုိ ကာ ဆုပ္ကာျဖင့္ အခန္းတြင္းထဲမွ ေျပးထြက္လာေလ၏။

ထုိ႔ေနာက္ ထုိေယာက်္ားသည္ ငုိႀကီးခ်က္ျဖင့္..

"အေလး... မိန္း.. မိန္း.. ဘယ္မိန္းမွ ေကာင္းပါလား။ လုိတစ္မ်ိဳး လုိတစ္မ်ိဳးန႔ဲ။ ဟုိ ေရွးေရွးတုန္းက ၾကားဖူးသည္မွာ မိန္းဆုိတာ မိန္းၿပီး စတတ္လုိ႔ မိန္းလုိ႔ ေခၚသတဲ့။ မိန္းကိစၥအတြက္ မ မ ၿပီး ၾကည္ႏူးခြင့္ရလုိ႔ မိန္းလုိ႔ေခၚသတဲ့။ ဒါ့ျပင္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကလဲ "ယားသည့္အခါ၊ ေျဖေဖ်ာက္သာေအာင္၊ အပါးေျမွာင္၍၊ သုံးေဆာင္ရန္ထား၊ မိန္းမ်ားကုိ၊ ယားဟူ၍ ေခၚသတည္း" တ့ဲ။ အခုေတာ့ အဲဒီမိန္းေတြ အဲဒီစည္းကမ္းကို သိေလေရာ့သလားသိ။ ဘာမွ သုံးလုိ႔ရေတာ့ပါလား။ ေအးေလ... ေခတ္ႀကီးကိုက သူတုိ႔ေခတ္၊ သူတုိ႔အားသာတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနၿပီကုိး။ ဘာတဲ့။ ေျခ တဲ့။ လက္ တဲ့။ ယက္ တဲ့။ အူ တဲ့။ တံခါး တဲ့။ သ၀ါယ တဲ့။ သဒၶမၼ တဲ့။ သုတေသာ တ့ဲ။ ဦး၀ါယ တဲ့။ ယမင္း တဲ့။ တပ္မွဴး တဲ့။ အေတြခ်ည္းသက္သက္ဘဲ။ ဘာတစ္ခုမွ အထီးပါပါလား။ ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္က ေပးတဲ့ ဘြ႔ဲနာမည္ေတြကုိ ၾကည့္ဦးလား။ သဒၶမၼေဇာတိက တဲ့။ သိရီသုဓမၼသိဂၤ ီ တဲ့။ အဂၢဟာပ႑ိတ တဲ့။ အဘိဓဇဟာရ႒ဂုရု တဲ့။ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာကလဲ တပ္ေတာ္အစုိးရတဲ့။ ႏုိင္ငံေတာ္ကကုိးကြယ္တ့ဲ ဗုဒၶဘာသာဘုရားရွင္ရဲ့ နာမည္ကလဲ ေဂါတ တဲ့။ ဘာမ်ားက်န္ေသးလုိ႔လဲ။ အေတြခ်ည္းပါလား။ ယုတ္စြအဆုံး ငါတုိ႔က်က္စားေနထုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးေတာင္မွ ႏွစ္လုံး (မမ) နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီးျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ အေလး... အေလး... အဓါတ္ေတြ အားသာေနတဲ့ သတၱေလာကႀကီးထဲမွာ ငါလူျဖစ္လာရတာ မ်က္ႏွာသိပ္ငယ္ပါေပါ့လား........"

ဟူ၍ ငိုခ်ည္းရွည္ႀကီးအား ေအာ္ဟစ္ငုိေၾကြးေနေလေတာ့၏။ ။

သူႀကီးကိုကုိေမာင္သည္ ထုိအခ်င္းအရာတုိ႔ကုိ ေတြ႔ျမင္ၿပီး အဓါတ္ေတြ အားသာေနသည့္ ေလာကႀကီးအား စိတ္ကုန္ခ်င္သေယာင္ရွိေနေလ၏။ ထုိ႔ေနာက္ တကယ္ပင္ အဓါတ္အားသာတာ ေသခ်ာရဲ့လားဟု သံသယ အနည္းငယ္မွ် ဖစ္ေစရန္ အဖုိဓါတ္ႏွင့္အဓါတ္တုိ႔ကုိ သမာဓိခ်ိန္ခြင္လွ်ာေပၚတင္ၿပီး ထပ္ဆန္းစစ္ၾကည့္မိျပန္ေလ၏။ အမွန္ပင္ အဓါတ္က အားသာေနသည္ကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႔ရေလ၏။ ထုိ႔မွေနာက္တြင္ေတာ့ သူႀကီးကုိကိုေမာင္သည္ စိတ္အတြင္းမွ ေအာက္ပါတုိ႔ကုိ တီးတုိးေရရြတ္ေနေလေတာ့၏။

"အဓါတ္ပါရင္ ဘာမွအဆင္ေျပပါလား။ ၾကည့္ေလ။ အဆင္ေျပပါလားဆုိတ့ဲ စကားလုံးမွာေတာင္ က ပါေနျပန္ၿပီ။ ပါရင္ အရာအားလုံး ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ျဖစ္ၾကကုန္ေရာေပါ့။ ဘာတဲ့။ ေကာင္းဘူး တဲ့။ မွန္ဘူး တဲ့။ ခ်စ္ဖူး တဲ့။ လုပ္ဘူး တဲ့။ သြားဘူး တဲ့။ ေနာက္ၿပီး အဓါတ္ပါရင္ တားျမစ္တဲ့အမိန္႔ေပးသံေတြလဲ ပါလာျပန္ေရာ။ ၾကည့္ပါဦး။ လုပ္နဲ႔ တဲ့။ သြားနဲ႔ တဲ့။ စားနဲ႔ တဲ့။ ၾကည့္နဲ႔ တဲ့။ ခ်စ္နဲ႔ တဲ့။ ေကာင္းေရာ။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အစြမ္းထက္ၿပီးဘုန္းႀကီးတဲ့ သူျဖစ္ပါေစ မိန္းထမီနဲ႔ ၿခံဳအုပ္လုိက္ရင္ ဘုန္းကံေတြ နိမ့္သြားေရာ တဲ့။ ဘုရား ဘုရား။ အဓါတ္က တယ္လဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါလား။ ရွိေသးတယ္။ သစ္ပင္ေတြကိစၥ။ တုံးဖလားရြာထဲက ငွက္ေပ်ာပင္ သေဘၤာပင္ အုန္းသီးပင္ေတြ ႏွစ္က အသီးသီးၾကဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ဒီႏွစ္ေတာ့ အဲဒီ အပင္ေတြကုိ မိန္းထမီပတ္ေပးလုိက္ၾကတယ္။ သီးလုိက္တာမွ လြန္ေရာ။ ငွက္ေပ်ာသီး သေဘၤာသီး အုန္းသီးေတြ တုံးဖလားရြာထဲမွာ ေပါမွေပါဘဲ။ အင္း... အခုမွ စဥ္းစားမိတယ္။ ရြာထဲက ေယာက်္ားေတြအတြက္ ေၾကျငာခ်က္တစ္ေစာင္ႀကိဳတင္ထုတ္ထားဦးမွ။ ေတာ္လုိ႔ ညအိပ္ရာ၀င္ၿပီး ကိစၥ၀ိစၥၿပီးၾကတဲ့အခါ အမ်ိဳးသားမ်ားက ျမင္မကန္း မိန္းထမီေကာက္၀တ္မိရင္ ဖုန္းကညာတစ္ပါး လုံးရာက ျပားၿပီး ေယာက်္ားတန္မဲ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ကုန္ၾကရင္ ငါ သူႀကီး နာမည္ပ်က္ရခ်ည္ေသးရဲ့။ ျဖစ္ေခ်ဘူး ျဖစ္ေခ်ဘူး အမိန္႔ေတာ္ျပန္တမ္းကုိ အျမန္ထုတ္မွ ေတာ္ကာက်ေတာ့မယ္"

သူႀကီးကုိကိုေမာင္သည္ အထက္ပါကဲ့သို႔ အႏုလုံပဋိလုံစဥ္းစားခန္းဖြင့္ၿပီး အဓါတ္အားသာတဲ့ ဘုံဘ၀ႀကီးအား ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္ကာ တရားသံေ၀ အရႀကီး ရေနေလေတာ့သတည္း။ (ကုိကိုေမာင့္အေျပာမယုံလွ်င္ အေပၚက ခရမ္းေရာင္စာလုံးေတြပါတဲ့ လင့္ခ္ကေလးကို ကလစ္ၾကည့္ၾကကုန္ေလာ့။)

စိတၱံ န ကမၸတု
စိတ္တုန္လႈပ္မႈ ကင္းေပ်ာက္ပါေစသတည္း။

မွတ္ခ်က္။
အထက္ပါ မိန္းႏွစ္ေယာက္တုိ႔၏ နာမည္မွာ ေဒၚေႏြႏွင့္ ေဒၚညိဳတုိ႔ျဖစ္ေလ၏။ ေယာက်္ားအား ၀ုန္း ဒုိင္း ဂြမ္း လုပ္လုိက္သူမွာ ေဒၚေႏြပင္ျဖစ္၏။ ေဒၚေႏြ၏ ေယာက်္ားနာမည္မွာ ကုိဆလာပင္ ျဖစ္ေပေတာ့၏။


.

21 comments:

ႏွင္းေဟမာ said...

သူၾကီးတို႔ကေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပီ း)))
တံုးဖလားရြာသူၾကီး မိန္းမေတြကို စိတ္နာနာနဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္ေနျပီ အေျခအေနမေကာင္းရင္ ရြာေျပာင္းမွ ျဖစ္ေတာ႔မယ္ းD

မမမ said...

အမယ္ အမယ္ ... သဂ်ီးက ရွိသမွ် မ-ေ၀ါဟာရေတြ ဘုန္းေဘာလေအာ လာသံုးေနတယ္။
ဘားးးးးးးးမွလဲ မဆိုင္ဘူး။
ဒါေပမဲ့လဲ သူေရး ကိုယ္ေရး ျပန္ေရးရအံုးမွာေပါ့။ အဟမ္းးးးးးးးးး

တေန႔သ၌ ေမာင္ဖိုးျဖဴသည္ ဖို၀င္ေတာင္အနီးတြင္ က်ားကုတ္က်ားခဲ ဖိုထိုးရင္း ဖိုေအာင္ခါနီး၍ ရင္မ်ားဖိုလႈိက္ ဖိုလႈိက္ ျဖစ္ေနေပ၏။ သူ႔အနီးရွိ မီးဖို၏ ဖိုခေနာက္ေပၚတြင္ေတာ့ ဇာတိပၹိဳလ္သီးမ်ားကို ေဆးအလို႔ငွာ မီးကင္၍ ထားေလ၏။

ထိုစဥ္ ဖိုးသူေတာ္ တပါး ထီးႀကီးေဆာင္းလ်က္ ေမာင္းႀကီးတီးကာ
"ေသရင္ေျမႀကီး ရွင္ရင္ ေရႊထီး" ဟု ေအာ္ဟစ္ေနေလရာ ဖိုးျဖဴက နားညည္း၍
"တယ္ ... ဒီဖိုးသူေတာ္ ၀တ္ထားတာက ဖိုး႐ိုးဖားရားနဲ႔ ဘာေတြလာေအာ္မွန္း မသိဘူး"ဟု စိတ္ထဲကေန ဘုေတြးေတြးေနမိသည္။

ဖိုးသူေတာ္က ဖိုးျဖဴအား ဖိုး၀႐ုပ္တ႐ုပ္ေပးၿပီး ဖိုးေခါင္ငွက္ အိမ္ေခါင္ကို ထိုးခ်ိန္မွာ ဖိုး၀႐ုပ္ကို ကိုင္၍ ဖိုထိုးပါ ဧကန္မုခ် ေအာင္ရမည္ဟု ေအာင္အတိတ္ ေအာင္နိမိတ္မ်ား ေျပာၾကားသြားေလ၏။
ဖိုးျဖဴလဲ ဖိုးသူေတာ္၏ အတိတ္စကားျဖင့္ စိတ္အားေတြတက္ကာ ညဘက္မွာ တေယာက္ထီးတည္း အိပ္စက္ရင္း အိပ္မက္မ်ား မက္ေနျပန္ေလ၏။

အိပ္မက္ထဲတြင္ သူ႔ကို ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သမီးက နန္းေတာ္ထဲသို႔ ေခၚသြားေလရာ မွဴးႀကီးမတ္ရာ ေသနာပတိတို႔က သူ႔အား ထီးရံနန္းရံ အိမ္ေရွ႕မင္းအျဖစ္ လႊဲအပ္ရန္ စီမံလ်က္ ပလႅင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေစသည္။ ပလႅင္ႀကီးထက္တြင္ ဖိုးျဖဴတေယာက္ ထီးထီးႀကီး ထိုင္ေနစဥ္ ပလႅင္အစြန္းမွထြက္ေနေသာ ငုတ္က သူ႔အားလာထိုး၍ လန္႔ႏိုးခဲ့ရေလသျဖင့္ ေကာင္းခန္းေရာက္မွ မီးျပတ္သြားေသာ ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းတြဲလို ဆန္႔တငင္ငင္ျဖင့္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ရင္း
ေနာက္တခါဆို ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ ထြက္တဲ့ငုတ္ေတာ့ က်ားလွ်ာ (တံစဥ္း) နဲ႔ လံုးပါးပါးေအာင္ တိုက္ပစ္မယ္ ဟု တကုိယ္တည္း က်ိန္း၀ါးေနေလသည္။

တကယ္တမ္းက သူ ဖိုထိုးလြန္းသျဖင့္ ရွိသမွ် ကုန္ေလရာ သူ႔အိမ္ကေလးကိုလဲ မျပင္ႏိုင္ဘဲ ယိုင္မလဲေအာင္ ျဖစ္သလိုသာ က်ားကန္ ထားရေလသည္။

ေန႔စဥ္ သူဖိုထိုးေနတိုင္း သူ႔သားကေလးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဖိုးသားႏွင့္ ဖိုးခြါး ညီေနာင္ႏွစ္ေဖာ္က အိမ္တဖက္ရပ္ကေလးထဲတြင္ ဖြင့္ထားေသာ တိုလီမုတ္စ ေရာင္းခ်သည့္ အိမ္ဆိုင္ကေလးကို ေစာင့္ရင္း က်ားကုတ္ က်ားခဲ က်ားထိုးေလ့ရွိသည္။

တညေန သူတို႔က်ားထိုးေနစဥ္ ဖိုသီဖတ္သီ ၀တ္ဆင္ထားေသာ ေယာက္်ားလွ်ာတေယာက္ က်ားက်ားလ်ားလ်ား ၀င္လာၿပီး
"ျပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာ တရက္ေန႔က ဘာေန႔တုန္း သိလား" ဟု ႐ုတ္တရက္ ေမးးေလသည္။ ညီေနာင္ ႏွစ္ေဖာ္က အူေၾကာင္က်ား ျဖစ္ေနေတာ့မွ
"မင္းတို႔ သိပ္အ တာပဲ။ အဲဒါ အမ်ဳိးသားေန႔" ဟု ျပန္ေျဖရင္း ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ကေရာဟု ေမးျပန္၏။
ျပည္ေထာင္စုေန႔ .. အဲဟုတ္ဖူး ... ဗာလင္တံတိုင္းေန႔ ... စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ေျပာၾကျပန္သည္။

ထိုအခါ ေယာက်ားလွ်ာက
မင္းတို႔ အေတာ္ ညံ့တာပဲ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ အစခ်ီေသာ ကဗ်ာကို ရြတ္ရင္း က်ားပ်ံေဆးလိပ္ တက်ပ္ဖိုး ၀ယ္ကာ စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းေလးညည္းၿပီး ျပန္သြားေလေတာ့သတည္း။

ခက္ဆစ္ ေနာက္မွဆက္ေရးမည္။

မမမ said...

အထက္ပါ ကြန္မန္႔အတြက္ ရွင္းလင္းခ်က္ကို ေအာက္တြင္႐ႈ၊

ဖို- က်ား - ထီး ရွိျပီး မ-မရွိသည္ကို / (မ်ဥ္းေစာင္း) တဖက္စီတြင္ ျပထားပါသည္။
=============================
ဖို၀င္ေတာင္ (ရွိ) / မ-၀င္ေတာင္ (မရွိ)
က်ားကုတ္က်ားခဲ / မ-ကုတ္ မ-ခဲ
ဖိုထိုး / မ-ထိုး
ဖိုလႈိက္ / မ-လႈိက္
မီးဖို / မီးမ
ဖိုခေနာက္ / မ-ခေနာက္
ဇာတိပၹိဳလ္/ ဇာတိပ္မ
ဖိုးသူေတာ္ / ဖြားသူေတာ္
ေရႊထီး / ေရႊမ
ဖိုး႐ိုးဖားရား / မ-႐ိုး မ-ရား
ဖိုး၀႐ုပ္ / မ-၀႐ုပ္
တေယာက္ထီးတည္း / တေယာက္မ-တည္း
ထီးခ်က္ေစာင့္ / မ-ခ်က္ေစာင့္
ေသနာပတိ / ေသနာမ-ပတိ
ထီးရံနန္းရံ/ မ-ရံနန္းရံ
ထီးထီးႀကီး / မမႀကီး
က်ားလွ်ာ / မ-လွ်ာ
က်ားကန္ / မ-ကန္
က်ားထိုး / မ-ထိုး
က်ားက်ားလ်ားလ်ား / မမလ်ားလ်ား
ဖိုသီဖတ္သီ / မ-သီဖတ္သီ
အမ်ဳိးသားေန႔ / အမ်ဳိးသမီးေန႔
ဗာလင္တိုင္း / ဗာမယားတိုင္း
ေဖေဖာ္၀ါရီ / ေမေဖာ္၀ါရီ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ / ဗိုလ္မခ်ဳပ္
က်ားပ်ံ / မ-ပ်ံ
စိုင္းထီးဆိုင္ / စိုင္းမ-ဆိုင္
===========================
ဤတြင္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ နိ႒ိတံ။
===========================
ဒါေတာင္ အိပ္ခ်င္လို႔ ပ်င္းတာနဲ႔ တခ်ဳိ႕ဟာေတြခ်န္ထားေသးတာ။ ဥပမာ လင္ပန္းတို႔ ဘာတို႔ေပါ့။

SHWE ZIN U said...

အင္း အရွာအေဖြ ကလည္း ေတာ္ၾကပါ႔ဗ်ာ
ဖတ္သြားၿပီဗ်ဳိ႕

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

မူး သြား ၿပီ။

flowerpoem said...

မ မ မ ကို ဖတ္ၿပီး ျမန္ျမန္ မူးသြားပါတယ္ :P

ကိုေဇာ္ said...

ကိုကိုေမာင္ရဲ႕ မမမ နဲ႔...
မမမ ရဲ႕ ဖိုဖိုဖို ကို ဖတ္သြားပါတယ္။

အခုထိေတာ႔ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူ႕မွ အားသာကာ အႏိုင္မရေသးပါဘူး ခင္ဗ်ား။
ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းကို ပရိသတ္မ်ားက ဆက္လက္ ေစာင္႔စားလ်က္ပါပဲ။

ေန၀သန္ said...

ဟားဟား... သူၾကီးတို႕ေတာ့လုပ္ခ်လိုက္ျပီ.. ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႕ ျပံဳးတုံ႕တံု႕ျဖစ္သြားရတယ္.. း))))


ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ယြန္း said...

မမမမမမေတြ ဖတ္ျပီးေတာ္ေတာ္ မူးသြားတယ္ ..ဒါနဲ ့
"မမမ" ကလဲေတာ္ေတာ္ အရွာေဖြေကာင္းတာပဲ ..

:))))

Anonymous said...

အနွစ္ခု်ပ္လိုက္ရင္ တဂီ်းက အမေတြကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားတယ္ေနာ္။ လူဝတ္လဲေတာ့မို့လားဟင္..

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ေမလ/ ေအာက္တိုဘာလ
ေမျမိဳ့/ ေတာင္ၾကီး
ေမျမိဳ့ပန္း / ေရႊပန္း
မယ္လမု/ ဗိုလ္တေထာင္
အင္း....ျပီးမွဆက္စဉ္းစားမယ္..
မိန္းမ=ေယာက်ၤားအေၾကာင္းကို...

အဂၤါဟူး said...

အံ့တယ္ အံ့တယ္. သူဂ်ီးျမင္းေရာ... မမမမမေရာ

ရွာရွာေဖြေဖြ ေရးတတ္သေလ... ဘေက်ာက္ ၀င္ေႏွာက္ဒြတ္ခေရာက္...

ဘာတဲ့ ေန႕ ည ထမင္းစားၿပီး မွတ္ထားတယ္..

ဦးဇြတ္ေျပာသလို ေစာင့္စားဆဲပဲ... ဒါနဲ႕

ဒီတစ္ေလာ သူဂ်ီးမင္း ရဲ႕ စိတ္ေတြထဲ မ အေၾကာင္းေတြ ခ်ည္းေရာက္ေနတာကို မယံုမရဲ... ျဖစ္ေနလို႕ က်ားကုတ္က်ားခဲ စဥ္းစားေနတယ္.

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

သူၾကီး
သူၾကီးက မ က်မ္း အေတာ္ေက်တာဘဲ.. ရွာေဖြထားတာ နည္းတာ မဟုတ္ဘူး..
က်န္တဲ႔ေနရာေတြမွာ အမ ေတြ ဘယ္လုိဘဲအားသာအားသာ
အျမင္႔ျမတ္ဆံုးဘုရားရွင္ျဖစ္ဖို႕က်ေတာ႔ အမေတြက ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး.. အရႈံးေပးရတာဘဲမဟုတ္လား
ျပီးေတာ႕ ေစတီပုထိုးေတြမွ အမေတြက အေပၚတက္ခြင္႔မရွိပါဘူး.. အထီးေတြဘဲ တက္ရတာပါ..
ဒီေတာ႔ ဘုရားျဖစ္ခြင္႔ကိုေရာ.. ေစတီပုထိုးေတြမွာ အနီးကပ္ဖူးေမွ်ာ္ခြင္႕.. အထက္ကိုတက္ျပီးဖူးေမွ်ာ္ခြင္႔ကိုေရာ ေမာင္ပိုင္စီးျပီး အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ ယူထားသူမ်ားသည္ အထီး( အဖို) မ်ားသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ထုိ႔ေၾကာင္႔ အမ်ိဳးသမီးေရးရာသို႔ တိုင္ၾကားမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း း)

မမမ said...

တဂ်ီးေရ ...

မဟုတ္တဲ့ "မ" ေတြ အတင္းဆြဲေရးၿပီး ႏိုင္ခ်င္ေဇာနဲ႔
တံုးတိုက္တုိက္ "က်ား"ကိုက္ကိုက္ေတြ လုပ္မေနနဲ႔အံုး။
"က်ား"ရဲရာ ၾကမၼာမယိုးသာ ဆို႐ုိးစကားလဲ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။
က်ားက ဘယ္ေလာက္ တန္ခိုး ထြားထြား ... "က်ား"ဆရာက ေၾကာင္ .. တဲ့။

တဂ်ီးကို ကိုးကြယ္တဲ့ တံုးဖလား ရြာသားေတြေတာ့ "က်ား"ေၾကာက္လို႔ရွင္ႀကီးကိုး ရွင္ႀကီး "က်ား"ထက္ဆိုး ျဖစ္ၾကေတာ့မွာပဲ။

တဂ်ီးက ရြာရဲ႕ ထိပ္သီး တဂ်ီးမင္းဆိုေတာ့ မင္းခ"ေယာက္်ား" ကမ္းနားသစ္ပင္ လို ယေန႔တဂ်ီး နက္ဖန္ ေျမႀကီး ျဖစ္သြားအံုးမယ္ေနာ္။ သတိလဲ ထားပါ။

ေၾသာ္ .. ေနာက္ၿပီး ရြာက ႏြား"ေက်ာင္းသား"ေတြလဲ မွာထားအံုး။ ႏြားကြဲရင္ "က်ား"ဆြဲလိမ့္မယ္။

တဂ်ီးမင္းတို႔ ဆီမွာ ရာသီဥတုေအးေနၿပိမို႔ က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ပါ။ ေတာ္ၾကာ ... "က်ား-က်ား" မီးယပ္ လဲ ျဖစ္ေနအံုးမယ္ တဂ်ီးေရ ... ။

တကြက္မွားေသာ "က်ား"လို တခ်က္မွားတာနဲ႔ အစားခံရအံုးမယ္ ဂ႐ုစိုက္ပါ ကိုယ့္ဆရာ။

ခုလို ဘ-တျပန္ "က်ား"-တျပန္ ျငင္းခုန္ရတာ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား ေနာ္။

ကဲကဲ ... ဒါေပမဲ့လဲ ဒါေလာက္ဆိုေတာ္ပါၿပီ ...
ဆက္ခ်င္ေသးရင္ေတာ့ ...
"က်ား"နဲ႔ ဆင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႔သလို တဂ်ီးနဲ႔ မမမ လုန္ဒန္မွာ ေတြ႔ၾကတာေပါ့။

အဲဒီေတာ့မွ တဂ်ီးက "တိုင္းဂါး" (က်ား) ဘီယာ ေလးနဲ႔ မမမကို ျပဳစုရမယ္ေနာ္။ ဟတ္ဟတ္ဟတ္
;)

မေဗဒါ (၈၈) said...

မမမ ေရးတဲ့ ဖို ... သေဘာေရာ...ကိုကို ေရးတဲ့ မ ကိစၥအျဖာျဖာကို ဖတ္ေန၏..အေတာ္ေလး သေဘာက်ေလသည္... လန္ဒန္မွာေတြ႕ရင္လည္း ၂ ေယာက္သား အၿပိဳင္က်ဲရင္ေခၚေနာ္..လာခ်င္လို႕..။

စိန္ေဗဒါ

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

မေတြဖတ္ရင္း မူးသြားတယ္။

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ေရးလည္းေရးတတ္ပေလတယ္...
အေတြးေတြလည္း ေကာင္းပ...
အားေပးလွ်က္...

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေရးတတ္ပါေပတယ္...

ေကာင္းမြန္၀င္း said...

မ ကိစၥ

က်ား ကိစၥ

မ ႏွင္႔ က်ား ေပါင္း

ဓါတ္ေျပာင္းျခင္းကိစၥ

ဘာမဆိုေရးပါ

ဖတ္ရတာ

အားရသကြာ။

ဂ်ဴးလိယက္ said...

မေတြ မ်ားလြန္းမွန္း ကိုကိုေမာင္ေျပာမွပဲ သိေတာ႔တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတုိ႔ေခတ္ကြဟု ဟစ္ေကြ်းလိုက္ခ်င္တယ္.. ဟီးဟီး

သုခုမေလဒီ said...

အြန္. မမမ ေတြမ်ားလို႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ မူးသြားတယ္..
ဒါေပမယ့္လည္း..မနည္းျပီးေအာင္ဖတ္သြားပါတယ္..